Ben jij de regisseur van je eigen leven?

Leef je het leven dat je wilt of wordt het voor je geleefd? Soms lijkt het alsof we gevangen zitten in een script dat anderen voor ons hebben geschreven. Verwachtingen, sociale normen en stille boodschappen van wat zogenaamd ‘hoort’, kunnen ons ongemerkt sturen. Het wordt een automatische piloot die ons meeneemt in een patroon waarvan we denken dat het de enige juiste weg is. Als je niet je eigen leven leeft, word je geleefd door de verwachtingen en wensen van anderen.

De zoektocht naar waarheid

In deze zoektocht deel ik geen absolute waarheden. Als medereiziger in dit avontuur ben ik me bewust van mijn verlangen naar bepaalde keuzes om mijn hart te volgen en als een vrije geest door het leven te gaan. Maar eerlijk gezegd brengt dat soms angst met zich mee. Angst om niet langer bij de massa te horen, om als ‘raar’ te worden bestempeld, of angst voor wat als….

Onzekerheid omarmen

En dat is oké. Het leven is een voortdurende ontdekkingsreis en we zijn allemaal pelgrims op zoek naar betekenis. Dus, wat als de weg naar het leven dat je echt wilt, begint met het omarmen van die onzekerheid? Wat als je jezelf toestaat om te luisteren naar je eigen verlangens ongeacht wat de ‘norm’ dicteert stel ik mezelf de vraag. Dit vraagt moed maar de beloning is volgens mij een authentieker en zinvoller leven.

De angst voor ‘raar’ zijn – doe maar normaal

Tja, en wat is dan eigenlijk ‘raar’ zijn? Het is een angst die ik goed ken, maar is het echt zo raar om je hart te volgen of ben je eigenlijk kneiter normaal en raar als je het niet doet? Misschien is ‘raar’ wel gewoon een stempel die we geven aan dingen die buiten het standaard stramien vallen. Maarja, als het normaal is om op de automatische piloot te leven dan teken ik toch liever voor een flinke dosis ‘raarheid’. Dan maar even trillen als een rietje van angst. En ach, wat bedoelen ze eigenlijk met dat ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’?

Herdefiniëren van ‘normaal’

Nu ik toch bezig ben, laten we ‘normaal’ eens onder de loep nemen. Is het normaal om je passies te negeren, je dromen op te bergen of mooi op de plank neer te leggen en keurig binnen de lijntjes te kleuren omdat anderen dat van je verwachten of dat je denkt dat het van je verwacht wordt? Is dat normaal of is het eerder een beperkende definitie van ‘normaal’ waarin we onszelf onnodig inperken? Dus als ‘raar’ betekent dat je kiest voor authenticiteit en het najagen van je eigen dromen, nou ja dan maar liever ‘raar’.

Trouwens… wie bepaalt wat normaal is? Misschien is ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ wel het raarste en gekste advies dat ooit bedacht is.

Raar maar waar

Is het niet raar hoe we vaak denken dat we moeten voldoen aan de verwachtingen van anderen om gelukkig te zijn? Maar stel je eens voor hoe bevrijdend het kan zijn om je eigen weg te volgen, ongeacht wat anderen ervan vinden. Gewoon jezelf zijn. Het is jouw leven en jij bent de regisseur.

Dus, laten we ‘raar’ omarmen als een kracht om te zijn wie we werkelijk zijn. Laat dit een uitnodiging zijn om je hart te volgen te genieten en te dansen alsof niemand kijkt. Want uiteindelijk is het niet de goedkeuring van anderen die telt, maar de liefde die je voelt als je trouw bent aan jezelf.

Trouw zijn aan jezelf

Het betekent niet dat je egoïstisch bent en anderen uit het oog verliest. Juist door goed voor jezelf te zorgen, creëer je beter contact met jezelf en met anderen. Dit zorgt voor echte verbindingen, gebaseerd op wederzijds respect en begrip. Trouw zijn aan jezelf zorgt ervoor dat je authentieker en oprechter in het leven staat, wat de kwaliteit van je relaties alleen maar ten goede komt.